یورکشایر تریر                

یورکشایر تریر (که اغلب با نام یورکی کوتاه می شود) یکی از کوچکترین نژادهای سگ خانواده تریر و در واقع از کوچکترین نژادهای سگ است. این نژاد در قرن نوزدهم در یورکشایر انگلستان توسعه یافت. در حالت ایده آل حداکثر اندازه آن 3.2 کیلوگرم است. اکثر آنها موی مشکی و خرمایی دارند، اما به داشتن موهای خاکستری نقره ای یا بلوند نیز معروف هستند.

یورکشایر تریرها سگ هایی بازیگوش و پرانرژی هستند. آن‌ها اغلب وقتی تنها می‌مانند، اضطراب جدایی از خود نشان می‌دهند، که دلیلی است که برخی از صاحبان آنها دو سگ را با هم نگه می‌دارند.

تاریخچه

یورکشایر تریر در یورکشایر سرچشمه گرفت. در اواسط قرن نوزدهم، کارگرانی از اسکاتلند برای جستجوی کار به یورکشایر آمدند و انواع مختلفی از تریر را با خود آوردند. پرورش تریر یورکشایر «عمدتاً توسط مردم - عمدتاً کارگران کارخانه‌های پنبه و پشم - در شهرستان‌های یورکشایر و لنکشایر انجام شد.» در دهه 1800، معدنچیانی که می‌خواستند یک تریر کوچک بسازند، نژاد سیاه و سفید تریر را پرورش دادند. تریرهای قهوهای مایل به زرد با تریرهای پیزلی و کلایزدیل را ترکیب کردند.

این نژاد از دو سگ منشا گرفته، یک نر به نام خرچنگ پیر، یک ماده به نام کیفتی و ماده دیگری که نامش مشخص نیست.Paisley Terrier، یک نسخه کوچکتر از Skye Terrier که برای یک کت بلند ابریشمی زیبا پرورش داده شده بود، نیز در سگ های اولیه ظاهر شد. برخی از مراجع معتقد بودند که نژاد مالتیز نیز مورد استفاده قرار می‌گرفت. "همه آنها در اصل از اسکاچ تریر (به معنی سگ های اسکاتلند، نه اسکاتلندی تریر امروزی) پرورش یافته بودند و به همین دلیل نام یورکشایر تریر به دلیل پیشرفت بسیار آنها در یورکشایر به آنها داده شد."

در روزهای اولیه این نژاد، «تقریباً هر چیزی به شکل تریر که موهای بلند با بدن آبی و سر و پاهای حنایی یا نقره‌ای، با دم لنگر انداخته و گوش‌های بریده شده داشت، به‌عنوان یورکشایر تریر مورد استقبال قرار گرفت و تحسین شد. اما در اواخر دهه 1860، یک سگ نمایشی محبوب از نوع پیزلی یورکشایر تریر به نام هادرسفیلد بن، متعلق به زنی ساکن یورکشایر، مری آن فاستر، در نمایشگاه های سگ در سراسر بریتانیای کبیر دیده شد و نوع نژاد یورکشایر تریر را مشخص کرد.

پوشش بدنی

برای یورکشایر تریر بالغ، باشگاه کنل آمریکایی به رنگ، کیفیت و جنس مواهمیت می دهد. طبق گفته Kennel Club (بریتانیا)، موها باید براق، ظریف، صاف و ابریشمی باشند. به طور سنتی موها بسیار بلند می‌شود و از وسط پشت جدا می‌شود، اما "هرگز نباید مانع حرکت شود". از موهای یورکشایر تریر می توان برای تعیین محتوای فلزات موجود در بدن سگ استفاده کرد.

از پشت گردن تا پایه دم، موها باید خاکستری تیره تا مشکی باشد و موهای دم باید مشکی تیره تر باشد. روی سر، سینه‌های بلند و پاها، موها باید برنزه‌ای روشن و پررنگ و در ریشه‌ها تیره‌تر از وسط باشد، که در نوک برنزه‌ای روشن‌تر باشد، اما نه برای همه سگ‌ها. همچنین، در سگ های بالغ نباید موهای سیاه با هیچ یک از خزهای قهوه ای رنگ آمیخته شود. موی صاف، صاف و ابریشمی، ضد حساسیت میباشد.

یورکشایر تریرهای بالغ که رنگ کت آنها از استاندارد منحرف است، یا دارای کتهای پشمی یا بسیار ظریف هستند، هنوز یورکشایر تریر هستند. تنها تفاوت این است که تریرهای غیر معمول یورکشایر نباید عمداً پرورش داده شوند. علاوه بر این، مراقبت ممکن است برای موهای بافت پشمی یا پنبه‌ای، یا موهایی که بیش از حد ظریف هستند، دشوارتر باشد. یکی از دلایلی که برای عدم تولیدمثل یورکی های "بی رنگ" ذکر شده است این است که رنگ می تواند نشان دهنده یک نقص ژنتیکی بالقوه باشد که ممکن است بر سلامت سگ تأثیر بگذارد. یک غربالگری دقیق بهداشتی می‌تواند وجود هرگونه خطری برای سلامتی را روشن کند. رنگ کت ها ممکن است متفاوت باشد. به عنوان مثال، یک یورکی بالغ ممکن است رنگ آبی نقره ای با قهوه ای روشن داشته باشد، در حالی که دیگری ممکن است رنگ سیاه و کرمی داشته باشد.

کت بلند در یورکشایر تریر نیاز به برس زدن منظم دارد.

موهای ضد حساسیت

موی معمولی یورکشایر تریر ظریف، صاف و ابریشمی توسط بسیاری از وب سایت های اطلاعاتی محبوب سگ ها به عنوان ضد حساسیت ذکر شده است. در مقایسه با بسیاری از نژادهای دیگر، موی یورکی ها به همان میزان ریزش نمی کنند و در هنگام حمام کردن یا برس زدن مقادیر کمی مو از دست می دهند. شوره و بزاق سگ معمولاً باعث واکنش های آلرژیک می شود. متخصصان آلرژی تشخیص می دهند که گاهی اوقات یک بیمار آلرژیک خاص می تواند سگ خاصی را تحمل کند، گفته می‌شود که موی یورکشایر تریر فقط در صورت برس زدن یا شکستن می‌افتد، یا اصطلاحا ریزش مو ندارد. اگرچه هیچ یک از این اظهارات با آنچه زیست شناسان، دامپزشکان و متخصصان آلرژی در مورد خز سگ می دانند موافق نیست، متخصصان آلرژی "فکر می کنند واقعاً تفاوت هایی در تولید پروتئین بین سگ ها وجود دارد که ممکن است به یک بیمار کمک کند و نه بیمار دیگر.

موهای توله سگ

ممکن است سه سال یا بیشتر طول بکشد تا موها به رنگ نهایی خود برسد. رنگ نهایی معمولاً یک رنگ سیاه یا خاکستری است.

مراقبت از موها

صاحبان ممکن است برای مراقبت راحت تر موها را کوتاه کنند. برای نمایش، مو ها بلند می‌ماند و ممکن است به اندازه کف زمین کوتاه شود تا حرکت راحت‌تر و ظاهری آراسته‌تر داشته باشد. موی پا و نوک گوش را نیز می توان کوتاه کرد. موی بلند سنتی نگهداری بسیار هزینه بری دارد. اگر روزانه برس نزنید ممکن است گره بخورد. به منظور جلوگیری از شکستگی، موها را می توان پس از روغن کاری سبک با روغن مو، در کاغذ برنج، دستمال کاغذی یا پلاستیک پیچید. روغن باید یک بار در ماه شسته شود و بسته بندی ها باید به طور دوره ای در طول هفته ثابت شوند تا از سر خوردن و شکستن موها جلوگیری شود. مراقبت دقیق از پوشش از اولین روزهای این نژاد شروع میشود.

خلق و خوی

شخصیت یورکشایر تریر به عنوان آتشین و سربلند توصیف می شود. طبق استاندارد، سر بالا و رفتار مطمئن و سگ باید ظاهری شاداب و خودبزرگ بین نشان دهد.

 گرچه یورکشایر تریر کوچک است، فعال، بسیار محافظ، کنجکاو و علاقه مند به توجه است. یورکشایر تریرها سگ های آسانی هستند که با کودکان و بزرگسالان بزرگتر عالی هستند. اگر این سگ ها به درستی تربیت شوند، بسیار بچه پسند و راحت هستند و دوست دارند با آنها بازی کنند.

یورکشایر تریر یک نژاد سگ برای آموزش آسان است. این ناشی از طبیعت خودشان است که بدون کمک انسانی کار می کنند. آنها به طور طبیعی باهوش هستند و سریع یاد می گیرند و بسیاری از آنها انگیزه غذا و/یا تحسین دارند. از آنجا که آنها به عنوان یک نژاد کار توسعه یافته اند، بسیاری از آنها به تحریکات جسمی و ذهنی زیادی نیاز دارند - هم با پیاده روی/دویدن طولانی، بلکه همچنین بازی های داخل سالن و تمرین برای مشغول نگه داشتن ذهنشان. آن‌ها به حیرت‌انگیز بودن شهرت دارند، اما بسیاری گزارش داده‌اند که یک یورکی راضی، فردی ساکت است – که با خوشحالی در عصر روی زانو شما خم می‌شود. اما همه آنها شخصیت هایی منحصر به فرد هستند و برخی از آنها بسیار آرامتر از دیگران هستند و پرورش دهنده در حالت ایده آل باید بتواند در مورد نیازها و خلق و خوی لاین خاص خود مشاوره دهد. یورکی ها به راحتی با همه محیط های اطراف سازگار هستند، به خوبی سفر می کنند و حیوانات خانگی مناسبی برای بسیاری از خانه ها می سازند.

به دلیل جثه کوچکی که دارند نیاز به ورزش محدود دارند اما نیاز به تعامل روزانه با مردم دارند. آنها با توجه و عشق رشد می کنند. بسیاری از آنها در برابر سگ های دیگر ترسوتر هستند و ترجیح می دهند برای راحتی در کنار صاحبان خود بمانند.

یورکشایر تریرها تمایل زیادی به واق کردن دارند. این آنها را به نگهبانان عالی تبدیل می کند، زیرا وقتی کسی نزدیک شود زنگ هشدار را به صدا در می آورند. مشکل واق کردن اغلب با تمرین و ورزش مناسب قابل حل است.

سلامتی

مسائل بهداشتی که اغلب در یورکشایر تریر دیده می شود عبارتند از برونشیت، لنفانژکتازی، شانت پورتوسیستمیک، آب مروارید و کراتیت سیکا. علاوه بر این، یورکی اغلب دارای یک سیستم گوارشی ظریف، با استفراغ یا اسهال ناشی از مصرف مواد غذایی خارج از یک رژیم غذایی معمولی است. اندازه نسبتا کوچک یورکشایر تریر به این معنی است که معمولا تحمل ضعیفی برای بیهوشی دارد. علاوه بر این، سگ‌های اسباب‌بازی مانند یورکی بیشتر در اثر سقوط از دست مالک دست و پا چلفتی و سگ‌های دیگر آسیب می‌بینند. واکنش های تزریق (التهاب یا ریزش مو در محل تزریق) ممکن است رخ دهد. علاوه بر این، آلرژی می تواند باعث خشکی، خارش و/یا قرمزی پوست شود.

طول عمر یورکی 13 تا 20 سال است. یورکی‌های کوچک (1.4 کیلوگرم) معمولاً طول عمر کوتاه‌تری دارند، زیرا به‌ویژه مستعد مشکلات سلامتی مانند اسهال مزمن و استفراغ هستند. حساسیت بیشتری نسبت به بیهوشی دارند. و راحت تر زخمی می شوند.

دندان ها

مانند تمام سگ های دیگر، یورکی ها در زندگی خود دو دسته دندان دارند. اولین مجموعه دندان‌ها، دندان‌های شیری 28 تایی هستند (که اغلب به آنها «دندان‌های شیری»،  یا «دندان‌های توله سگ» گفته می‌شود). مجموعه دوم دندان های دائمی یا بالغ 42 عددی است. گاهی اوقات تعداد دندان های دائمی یا بالغ ممکن است متفاوت باشد که تا زمانی که باعث گاز گرفتن بدی نشوند خوب است. وقتی توله ها به دنیا می آیند، دندان ندارند زیرا شیر تنها غذایی است که به آن نیاز دارند. دندان های شیری از 3 تا 8 هفتگی به ترتیب دندان های ثنایا، نیش و پرمولر رشد می کنند. توله سگ های یورکی بدون دندان مولر هستند. توله سگ های یورکی با وارد شدن دندان های دائمی یا بالغ شروع به از دست دادن دندان های یا شیری خود می کنند. زمانی که توله سگ های یورکی 4 تا 8 ماهه باشند، دندانهای دایمی رشد می کنند. در حدود 8 ماهگی، آن دندان ها باید به طور کامل رشد کرده باشند. دندان های دائمی یا اصلی به ترتیب دندان های ثنایا، نیش، پرمولر و مولر رشد خواهند کرد. دندان های مولر در حدود 6 تا 8 ماهگی رشد می کنند.

یورکی ها و سایر نژادهای سگ کوچک ممکن است در صورت عدم افتادن دندان های شیری یا شیری با رشد دندان های دائمی یا بالغ دچار مشکل شوند. این به دلیل رشد نکردن دندان های جدید درست زیر دندان های شیری است. (معمولاً بدن توله‌سگ ریشه دندان‌های توله‌سگ را جذب می‌کند.) اگر دندان توله با رشد دندان اصلی نیافتاد، باید آن را خارج کرد زیرا می‌تواند باعث مال اکلوژن یا بایت بد شود. دندان‌های باقی‌مانده می‌توانند باعث پوسیدگی دندان شوند زیرا غذا به راحتی بین دندان‌های شیری و دائمی گیر می‌کند. گاهی اوقات دندان‌های جدید مجبور می‌شوند تا در موقعیتی غیرطبیعی رشد کنند و بیشتر باعث بایت بد می‌شوند. دندان های باقی مانده ممکن است هفته ها پس از رشد دندان های جدید باقی بمانند یا بیفتند. در صورت لزوم، دندان های شیری یا شیری باقی مانده باید با جراحی برداشته شوند.

مانند سایر نژادهای کوچک، یورکی ها نیز مستعد ابتلا به بیماری های شدید دندانی هستند. از آنجایی که آنها فک کوچکی دارند، ممکن است دندان هایشان شلوغ شود و به طور طبیعی نریزند. این می تواند باعث ایجاد غذا و پلاک شود و در نهایت باکتری ها روی سطح دندان رشد کنند و منجر به بیماری پریودنتال شود. علاوه بر این، باکتری می تواند به سایر قسمت های بدن گسترش یابد و باعث مشکلات قلبی و کلیوی شود. بهترین پیشگیری، مسواک زدن منظم دندان ها با خمیر دندانی است که مخصوص سگ ها فرموله شده است. خمیر دندان انسانی توصیه نمی شود، زیرا راحت تر کف می کند و ممکن است بلعیده شود. همچنین ممکن است برای جلوگیری از ایجاد مشکلات دندانی به تمیز کردن حرفه ای دندان توسط دامپزشک نیاز باشد.

هیپوگلیسمی

قند خون پایین در توله سگ ها، یا هیپوگلیسمی گذرا نوجوان، ناشی از گرسنه ماندن (زمان زیاد بین وعده های غذایی) است. در موارد نادر، هیپوگلیسمی ممکن است همچنان یک مشکل در یورکی های بالغ، معمولاً بسیار کوچک باشد. اغلب در توله سگ های Yorkie در سن 5 تا 16 هفتگی دیده می شود.. توله سگ های یورکی بسیار ریز به ویژه مستعد هیپوگلیسمی هستند زیرا کمبود توده عضلانی ذخیره گلوکز و تنظیم قند خون را دشوار می کند. عواملی مانند استرس، خستگی، محیط سرد، تغذیه نامناسب و تغییر در رژیم غذایی یا برنامه غذایی ممکن است باعث هیپوگلیسمی شوند. قند خون پایین همچنین می تواند نتیجه یک عفونت باکتریایی، انگل یا شانت کبدی پورتوسیستمیک باشد. هیپوگلیسمی باعث می شود توله سگ خواب آلود، بی حال (چشم شیشه ای)، لرزان، حمله هیپپوگلیسمی شود، توله سگ معمولا لثه های بسیار رنگ پریده یا خاکستری دارد. توله سگ نیز ممکن است غذا نخورد مگر اینکه به زور تغذیه شود.[ به نظر می رسد هیپوگلیسمی و کم آبی دست به دست هم می دهند و تغذیه اجباری یا تزریق مایعات نیز ممکن است ضروری باشد. بعلاوه در هیپوگلیسمی ممکن است دمای بدن کمتر از حد طبیعی داشته باشد و در موارد شدید ممکن است تشنج داشته باشد یا به کما برود. به سگی که علائم را نشان می دهد باید شکر به شکل شربت ذرت یا Nutri-Cal داده شود و بلافاصله توسط دامپزشک تحت درمان قرار گیرد، زیرا حملات طولانی مدت یا مکرر هیپوگلیسمی می تواند به طور دائمی به مغز سگ آسیب برساند و در موارد شدید، می تواند کشنده باشد.

نژادها و میکس های مشابه

نژاد یورکشایر تریر از نژادهای بزرگتر اما مشابه اسکاتلندی مانند Skye Terrier و Paisley Terrier منقرض شده است. به نوبه خود، نژادهای دیگری از یورکشایر تریر مانند سیلک تریر ایجاد شده است. تقاضا برای حیوانات خانگی غیرمعمول منجر به پرداخت قیمت های بالایی برای یورکشایر تریرها شده است که با نژادهای مختلف دیگر تلاقی داده شده اند، که با یک کلمه پورمانتو ساخته شده از هجاها (یا صداها) از یورکشایر تریر و نام نژاد والدین دیگر توصیف می شود. برخی از این گونه کراس های پورمانتو را می توان در لیست نژادهای سگ پیدا کرد.

دو نژاد دیگر که شبیه به یورکشایر تریر هستند و موهای کوتاه تری دارند، نورویچ تریر گوش خاردار، همراه با نژاد گوش فروکش، نورفولک تریر هستند. دیگری بیور تریر است که از یورکشایر تریر گرفته شده است. Biewer Terrier که از توله سگ های آبی، سفید و طلایی به نام های Schneeflocke و Schneeflöckchen von Friedheck متعلق به آقا و خانم Biewer در آلمان بود، زمانی یکی از انواع یورکشایر در نظر گرفته شد. تریر، اما از آن زمان به عنوان یک نژاد جداگانه توسط بسیاری از باشگاه های پرورشگاه، از جمله AKC شناخته شده است.